ساز زهی آرشه ای است . این ساز کوچک ترین عضو خانواده ویولن است .
برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار می گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می شود .
سیم های ویولن از زیرترین تا بم ترین سیم به ترتیب زیر کوک(ساز) می شوند : می سیم نخست ، لا سیم دوم ، ر سیم سوم ، سل سیم چهارم .
برایناساس اصوات سیم های کنار در مقابل به یکدیگر دوری ژنج صحیح را وضع می دهند . در این فراخی ندا ویولن توانا شده تماما فواصل کروماتیک غربی و فواصل کروماتیک خاص نوا ایرانی و هر نوا دیگر را برآیند انجام دهد .
جالب این که در عربی ویولون را با اسم ایرانی « کمان » می نامند
نوازندگی ویولون در آموزشگاه موسیقی تهران
نقش این ساز چه در ارکستر بزرگ چه به حالت همگانی و انفرادی آنقدر پر اهمیت است که آن را شاه سازها گفته اند . وجهه جهانی ویولن را می توان در سازگاری آن با فرهنگهای گوناگون دید .
این ساز هیچ محل ثابت و ساکنی به عنوان تکیهگاه ندارد و خودتان نوازنده نیز
خانواده ویولن
دارای سه ساز ویولن ، ویولا و ویولن سل است . این سازها به ترتیب در منطقه زیر و میانی و بم صدا می دهند . ساز کنترباس از این خانواده نیست و در خانواده ویولن قرار دارد . این مسئله را می توان از شانه های شیبدار آن متوجه شد .
این خانواده از سازها در سده 17 در ایتالیا پدید آمدند |