سمعک زیمنس در اصفهان

 زهره عموسلطانی هستم مدیر و مسئول فنی کلینیک شنوایی شناسی آرام فارغ التحصیل دانشگاه علوم و پزشکی تهران در رشته شنوایی شناسی و همچنین دارای  مدرک کارشناس ارشد سنجش و اندازه گیری روانی بوده و از سال 78 فعالیت خود را در زمینه ارزیابی شنوایی، تربیت شنوایی و تجویز انواع سمعک آغاز کرده، سالها در کلینیک شنوایی شناسی بهزیستی نجف­ آباد، کلینیک شنوایی بهزیستی شهدا )اژه­ ای سابق( فعالیت داشته و در اولین دوره های اجرای طرح غربالگری شنوایی نوزادان در بیمارستان های مختلف از جمله امیر المؤمنین، شهید بهشتی، امین و... مجری و ناظر طرح غربالگری  شنوایی شناسی نوزادان  بوده و در حال حاضر درکمیسیونهای پزشکی تشخیص نوع و شدت معلولیت بهزیستی استان (ICF&WHODAS) در حال فعالیت بوده و در بخش خصوصی درکلینیک شنوایی شناسی آرام در حال خدمت رسانی هستم. مرکز شنوایی شناسی آرام از سال 96 شروع به فعالیت کرده که در ذیل شرح مختصری از فعالیت های این مرکز عنوان می گردد.

 انجام کلیه آزمایشهای روتین شنوایی، ارزیابی شنوایی نوزادان و بزرگسالان (PTA_SRT_SDS_IA_OAE_ABR)      

   انجام کلیه تست های الکتروفیزیولوژیک شنوایی(ASSR_ECOGHG)

   تجویز انواع سمعک

سمعک زیمنس در اصفهان

امروزه دو آزمون دیاپازونی Rinne و Weber همچنان آزمون های موثر و مهمی در تشخیص کم شنوایی و نوع کم شنوایی هستند.

Tonndorf و همکاران به شکل کامل نحوه ی عملکرد انتقال استخوانی یا BC را شرح دادند. آنها بیان کردند پاسخ حلزون به تحریک راه استخوانی به شیوه ی نسبتا پیچیده ای رخ می دهد. آنها 4 جزء اصلی برای انتقال استخوانی مطرح نمودند:

·         اینرسی گوش میانی

·         کامپلیانس گوش میانی

·         کامپرشن گوش داخلی

·         رهایی (release) دریچه گرد

Tonndorf بیان کرد، فرکانس 500 و1000 هرتز بیشتر توسط اینرسی گوش میانی متاثر می شوند. در آزمون رینه در فرکانس های بالاتر از 1000 هرتز، فاصله ی آستانه ی راه هوایی و استخوانی (ABG) یا air bone gap باید نسبت به فرکانس 500 و 1000 هرتز، بزرگتر باشد تا صدای دیاپازون پشت گوش بلندتر از جلوی گوش شنیده شود.

بسیاری از متخصصین از فرکانس 200 و 500 TFT استفاده می کنند زیرا این فرکانس ها بهتر قادرند کم شنوایی انتقالی را شناسایی کنند. برای مثال برای شناسایی کم شنوایی انتقالی در فرکانس 2000 هرتز، ABG باید دو برابر یا بیشتر از 500 هرتز باشد تا شناسایی شود.

نکات ارزیابی

آزمون دیاپازونی باید در اتاق ساکت انجام شود. در این آزمون ها باید بیمار به درستی آموزش ببیند و تست به او شرح داده شود. ما در این آزمون ها کاملا به پاسخ بیمار وابسته هستیم. هرگونه سوگیری در پاسخ دهی، نتیجه را مختل می نماید.

آزمون WEBER

در این آزمون، دیاپازون مرتعش روی استخوان جمجمه(معمولا پیشانی) قرار می گیرد. دست دیگر خود را محکم پشت سر بیمار قرار دهید. با این کار مطمئن می شوید دیاپازون فشار مناسب به پیشانی بیمار وارد می کند(جهت انتقال ارتعاش). حدود 4 ثانیه دیاپازون را روی پیشانی نگه دارید. بیمار باید بگوید(یا نشان دهد) صدا را در کجا می شنود: وسط سر، هر دو گوش، گوش راست، گوش چپ.

صدای دیاپازون در گوشی که پاتولوژی انتقالی دارد لترالیزه می شود(بلندتر شنیده می شود). وقتی گوش میانی هر دو سمت سالم است، وبر به سمت گوش دارای شنوایی حلزونی بهتر لترالیزه می شود.

پس در شنوایی قرینه یا کم شنوایی قرینه، صدا در وسط سر شنیده می شود.

در کم شنوایی حسی عصبی غیرقرینه، صدا در گوش دارای شنوایی بهتر شنیده می شود.

در کم شنوایی انتقالی غیرقرینه، صدا در گوش بدتر شنیده می شود.

بررسی ها نشان می دهد، وبر حتی به 5 دسی بل تفاون آستانه BC دو گوش حساس است.

نکته مهم در اجرای آزمون WEBER

 آزمون های دیاپازونی باید در شدت BC حدود 40 تا 50 دسی بل HTL انجام شوند و بهتر است از ویبراتور راه استخوانی و از فرکانس 500 یا 1000 هرتز استفاده شود. از سطوح شدت بالاتر باید اجتناب کرد زیرا ایجاد اعوجاج می کند. زمانیکه هر دو گوش شنوایی هنجار دارند، فرد صدا را در خط وسط سر می شنود.

آزمون RINNE

در این آزمون دیاپازون به ارتعاش در می آید و پایه ی آن روی  ماستوئید محکم نگه داشته می شود(هیچ مویی زیر پایه نباشد) و سپس شاخک آن را روبروی دهانه مجرای گوش قرار می دهیم(25 میلی متر با فاصله از دهانه گوش). آزمونگر بهتر است آزمون را از گوشی آغاز کند که در وبر، صوت به آن گوش لترالیزه شده بود. شاخک دیاپازون حدود 2 ثانیه روبروی مجرای گوش و حدود 2 ثانیه روی ماستوئید نگه داشته می شود. زمانیکه پایه دیاپازون روی ماستوئید است، دست دیگر خود را سمت مقابل بیمار قرار دهید تا دیاپازون فشار کافی به جمجمه وارد کند.

به بیمار آموزش می دهیم که دو صدا می شنود، یکی از استخوان پشت گوش و دیگری از مجرای گوش. بیمار باید بگوید کدام صدا بلندتر است. اگر صدا از روی استخوان ماستوئید بلندتر با، دست دیگر خود را سمت مقابل بیمار قرار دهید تا دیاپازون فشار کافی به جمجمه وارد کند.

به بیمار آموزش می دهیم که دو صدا می شنود، یکی از استخوان پشت گوش و دیگری از مجرای گوش. بیمار باید بگوید کدام صدا بلندتر است. اگر صدا از روی استخوان ماستوئید بلندتر باشد، کم شنوایی انتقالی محتمل است(-). در غیر این صورت، شنوایی هنجار است یا کم شنوایی حسی عصبی وجود دارد(+).

این آزمون قادر است ABG حدود 5/17 تا 30 دسی بل را شناسایی کند. پس در کم شنوایی انتقالی ملایم ضعیف عمل می کند. این آزمون حتی در کودکان قابل اجرا است.

نکته مهم در تفسیر آزمون RINNE

در صورتی که اختلاف 30 دسی بل یا بیشتر بین شنوایی دو گوش محتمل است، بهتر است گوش بهتر را مسک کرده و حین مسک ارزیابی رینه انجام شود.

در کم شنوایی حسی عصبی شدید یکطرفه، زمانی که گوش کم شنوا تست می شود، امکان کراس محرک استخوانی و شنیده شدن آن توسط حلزون گوش مقابل وجود دارد(نتیجه کاذب). تشخیص این مسئله با کمک آزمون وبر امکانپذیر است. زیرا در این حالت نتیجه آزمون وبر با رینه همخوانی نخواهد داشت. برای مسک می توان انگشت اشاره  و شصت را روی دو سمت تراگوس گوش مقابل قرار داد و آن را مالش داد تا صدا تولید شود. البته باز هم امکان خطا وجود دارد.

سمعک زیمنس در اصفهان