فاطمه عابدینی

درباره فاطمه عابدینی

درباره فاطمه عابدینی
همیشه خیلی دوست داشتم آدم موفقی باشم ولی ازاون جایی که خیلی دنبال موفقیت نبودم به خاطرشکست هایی که توزندگیم خوردم اون موفقیت هاروبه سمت خودم جذب نمی کردم تااینکه به جایی رسیدم که سختی های زندگی خیلی به من فشارآوردبه فکرراه چاره گشتم برای مدتی واردبرنامه های دوازده قدم شدم هرروزی که می گذشت حال من بهترمی شد ولی اون حال واون انرژی فقط برای چندساعت درمن بودودوباره حال من خیلی خوب نبودتازمانی که با یک درمانگرآشناشدم وشروع کردم کتاب شفای کودک درون روکارکردن,اول راه همه چی خیلی خوب پیش می رفت وکم کم شروع کردم به احساساتم رانوشتن ونقاشی کردن احساس میکردم این همون چیزیه که من سالها منتظرش بودم وقراره حالم باهاش خوب بشه هرروزمنتظراین بودم که تنهابشم وتمرین انجام بدم اون لحظه من مثل بچه هاآزادورهامی شدم,روزبه روزحال من بهترمی شدحال خوب من همیشگی شدمن هرروزسرحال ترووسرزنده ترمی شدم شوروشوق وانگیزه درمن بیشترشده بودمن ارزش خودم روخیلی می دونستم برخلاف سالهای قبل زندگیم به خودم خیلی احترام می گذاشتم چقدردوست داشتنی ترشده بودم چون حالم خوب شده بودگیردادن های من تموم شده بودودیگران هم درکنارمن حالشون خوب بودتااینکه به جایی رسیدم که خیلی ازباورهامووفکرهای اشتباهمووذهن منفی بافم رودرستش کردم دیده هاوشنیده هاموپاکشون کردم تاروزهای اشتباهی روخلق نکنم من روزبه روزجوان تروشاداب ترشدم رابطه ام بادیگران خیلی خوب شده بودبچه هاروازصمیم قلبم دوست داشتم زیباتروباارزش ترازهمه اینکه خداروتوزندگیم پیداکردم وبه آرامش درونی رسیدم اون جابودکه این ایده به ذهنم رسیدکه من هم میتونم یه مدرس ودرمانگربشم وبه مردم جهانم آموزش بدم
وحال خوب وآرامشی که خودم بهش رسیدم به آنها هدیه بدم اوایل برام سخت بودکه پای درددل مردم بشینم ولی رفته رفته خیلی عالی تونستم توکارم رشدکنم وموفق بشم,الان به لطف خدایه مدرس ودرمانگرجسم وذهن وفکرهستم کارم روخیلی دوست دارم چون حال آدمهاروبه یاری خداخوب میکنم واین خیلی به من انگیزه میده دعاهایی که درحقم میکنن باعث میشه مصمم تروپرانرژی ترازقبل به راهم ادامه بدم احساس میکنم کارکردن روی خودم به من زندگی دوباره دادکه دوست دارم همه آدمهااین تولددوباره راتجربه کنن وبه آرامش واقعی برسن
خیلی جاهاخودم روشناختم با خودشناسی خداروهم بیشترتوزندگیم شناختم ودرک کردم والان هیچ چیزی باارزش ترازاین نیست که من بتونم به جای تکیه به آدمهابه خدایی پناه ببرم که همیشه حواسش به بندگانش هست

فقط اینوبدون همه اتفاقات این جهان به نفع توهستن باهاشون نجنگ اون اتفاق هایه روزی باعث میشن توقوی تربشی وبیشترخداروباورکنی