مرتضی شریفی

درباره مرتضی شریفی

عنوان اصلی: نجات جان با دانش و تخصص
سلام, من مرتضی شریفی هستم؛ متخصص و مدرس در حوزه حساس و حیاتی فوریت های پزشکی
بخش اول: مقدمه و فلسفه کاری
تعهد به زندگی: فراتر از یک حرفه
فعالیت من در این حوزه صرفاً یک شغل نیست؛ بلکه تعهدی عمیق است که برای حفظ سلامت و نجات جان انسان ها در لحظات بحرانی دارم. در دنیای امروز که حوادث غیرمترقبه بخشی از زندگی روزمره هستند, فاصله میان یک زندگی و موت می تواند تنها چند دقیقه باشد. این دقیقاً همان جایی است که تخصص من اهمیت پیدا می کند.
سال ها تجربه در میدان عمل, از صحنه های تصادفات جاده ای گرفته تا اورژانس های داخلی, به من آموخته است که دانش پزشکی در شرایط اضطراری باید با سه رکن اساسی همراه باشد: سرعت عمل, آرامش مثال زدنی و انتقال درست و مؤثر اطلاعات. در شرایط استرس بالا, توانایی حفظ خونسردی و اجرای پروتکل های درمانی نجات بخش, تفاوت اصلی را رقم می زند.
هدف اصلی من این است که این دانش نجات بخش را به شکلی قابل فهم, عملی و کاربردی به دیگران منتقل کنم تا در لحظه نیاز, هیچ کس بیکار نماند.
بخش دوم: پیشینه تحصیلی و حرفه ای
مسیر کسب تخصص در فوریت های پزشکی
مسیر تحصیلی و حرفه ای من با هدف قرار دادن نقاط ضعف سیستم امداد و نجات در مراحل اولیه شکل گرفت. تمرکز بر فوریت ها به دلیل درک این حقیقت بود که بیشترین میزان موت و میر در حوادث, مربوط به تأخیر در اقدامات اولیه است.
تحصیلات آکادمیک:
کارشناسی (b.Sc) در رشته فوریت های پزشکی (اورژانس): این پایه, دانش فنی لازم در مورد فیزیولوژی شوک, تروما (صدمات) و مداخلات پیش بیمارستانی را فراهم آورد.
مدارک و گواهینامه های تخصصی بین المللی:
تخصص در فوریت ها نیازمند به روزرسانی دائمی است. بخش مهمی از کار من شامل کسب مدارک معتبر بین المللی بوده است.
• ATLS (Advanced Trauma Life Support) : تمرکز بر مدیریت تروما در بیماران بدحال
• ACLS (Advanced Cardiovascular Life Support): پروتکل های پیشرفته احیای قلبی – ریوی بزرگسالان
• PALS (Pediatric Advanced Life Support): تمرکز تخصصی بر احیای کودکان و نوزادان که دارای فیزیولوژی متفاوت هستند.
• BTLS/PHTLS (Basic/Pre-Hospital Trauma Life Support): اصول مدیریت صدمات در محیط های غیربالینی


بخش سوم: رویکرد آموزشی و تخصصی
هدف: ایجاد یک شبکه امدادی مردمی
از طریق این وب سایت, تلاش می کنم پلی میان تخصص های پیشرفته پزشکی و دانش عمومی جامعه ایجاد کنم. آموزشها طرفاً تئوری نیستند؛ بلکه براساس شبیه سازی های واقع گرایانه طراحی شده اند.
آموزش های من بر پایه ی آخرین متدهای درمانی و پروتکل های بین المللی متمرکز است:
1. احیای قلبی – ریوی (CPR) و جلوگیری از ایست قلبی:
این بخش اساسی ترین ستون دانش فوریت است. ما فراتر از فشار دادن قفسه سینه آموزش می دهیم.
• عمق فشار: باید حداقل 5 تا 6 سانتی متر باشد.
• نرخ فشردن: نرخ استاندارد بین 100 تا 120 بار در دقیقه است.
• تکنیک: تاکید بر ریلکس کردن کامل سینه بین فشارها برای پر شدن مجدد بطن ها.
• تئوری الکتروشوک: آموزش نحوه عملکرد دفیبریلاتور و زمان بندی صحیح شوک دهی. در صورت استفاده از دستگاههای نیمه خودکار (AED), اهمیت نصب الکترودها بر روی نقاط صحیح (Sternum , Apex) بررسی می شود.
2. مدیریت تروما و خونریزی کنترل نشده:
خونریزی شدید عامل اصلی موت قابل پیشگیری در تروما است. ما آموزش می دهیم که چگونه منابع خونریزی را شناسایی و کنترل کنیم.
• اصل Stop the Bleed: آموزش استفاده از تکنیک های سه گانه: فشار مستقیم, استفاده از مواد هموستاتیک (مانند گازهای آغشته به عوامل انعقاد) و در صورت لزوم, بستن هدفمند تورنیکه (بستن رگ)
• مدیریت شوک: درک مراحل شوک هموراژیک (ناشی از خونریزی) و اقدامات اولیه برای افزایش فشار خون و کاهش اتلاف مایعات بدن.
3. مدیریت راه هوایی (Airway Management)
تنفس, اولویت مطلق است.
• تکنیک های باز نگه داشتن راه هوایی: شامل مانور سر-بالا / چانه-بالا (Head-Lift-Tilt/Chin) و مانور فشار دادن فک (Jaw-Thrust)برای موارد مشکوک به آسیب ستون فقرات گردنی.
• استفاده از ابزارهای کمکی: اشنایی با لوله های ناروفارنژیال (NPA) و اوروفارنژیال (OPA) و موارد منع مصرف آنها.
4. مدیریت مسمومیت ها و اورژانس های پزشکی:
این بخش شامل تشخیص علائم حیاتی در سکته های قلبی, مغزی (CVA), دیابت شدید (هیپو/هایپرگلیسمی) و واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) است. در مورد آنافیلاکسی, آموزش استفاده فوری از قلم اپی نفرین (EpiPen) برای عموم مردم و همچنین پرسنل امدادی غیرپزشک اهمیت حیاتی دارد.

بخش چهارم: فلسفه کاربردی و توانمندسازی
دانش را به قدرت تبدیل کنید
بسیاری از دوره های آموزشی بر روی تئوری های پیچیده تمرکز می کندن که در لحظه استرس, قابل بازیابی نیستند. رویکرد من بر «اقدام فوری و مبتنی بر شواهد» استوار است.
چشم انداز من:
1. ساده سازی پروتکل ها: تبدیل دستورالعمل های پیچیده پزشکی به مراحل گام به گام و قابل یادآوری تحت فشار
2. تأکید بر ارزیابی اولیه (Primary Survey): آموزش تمرکز سریع بر A(Airway), B(Breathing), E(Exposure), D(Disability), C(Circulation) قبل از هر اقدام درمانی دیگر.
3. توانمندسازی خانواده ها: اطمینان از اینکه والدین, مربیان, کارمندان و شهروندان عادی
در دنیایی که سرعت پاسخگویی نجات بخش است, من معتقدم هر فرد آموزش دیده می تواند یک گره حیاتی در زنجیره بقا (Chain of Survival) باشد.
با احترام, مرتضی شریفی
متخصص و مدرس فوریت پزشکی