بهترین استاد سنتور در اصفهان

   ارشیا نامداری
فراگیری سنتور در مکتب اساتیدی چون پژمان اختیاری،مسعود رضایی نژاد،سیامک آقایی و اردوان کامکار.دانش آموخته کنسرواتوار موسیقی تهران.

شرکت در مستر کلاس های اردوان کامکار و سیامک آقایی.همکاری با گروه دانشجویان کنسرواتوار.گرو پالیز در اصفهان.گروه ژیکان. گروه تئاتر نقش هنر.گروه مکث در تهران.گروه همنوازان سنتور و سرپرست گروه موسیقی هم آوایان ..🎵

استاد ارشیا نامداری دارای سابقه ای بیش از ده سال در اموزش ساز سنتور هستند.سابقه ی‌همکاری ایشان با اموزشگاه های وزارت فرهنگ و ارشاد چهارگاه ...پنج خط...دلشدگان...شهنوار ...اتشین...هرس و ...دارای کارت صلاحیت تدریس از وزارت فرهنگ و ارشاد

ایشان به عنوان بهترین استاد سنتور در اصفهان هستند‌.

    استاد ارشیانامداری                      (بهترین استادسنتوردراصفهان)

                       بهترین استاد سنتور در اصفهان

🎵مقاله ای راجع به سنتور به قلم استاد کامبیز روشن روان چاپ شده در فصلنامه ی هنر(1377)

سنتور سازی است که در حجاری های قدیم مربوط به آشوری ها و بابلیان۶۶۹ق.م دیده شده و در کتب موسیقی قدیم ایران از آن به عنوان یک ساز متداول نام برده اند.

حسین مسعودی سنتور را جزو سازهای دوره ی ساسانی نام برده است.فارابی و بوعلی سینا هم از آن ذکری به میان آورده اند.

سنتور از ایران ابتدا به اسپانیا و اروپای غربی رفت و در قرن دوازدهم میلادی در آن منطقه گسترش یافت.سپس از آن جا به ترکیه و سپس به مجارستان راه یافت و نام چیمبالوم یا سیمبالوم به خود گرفت.این ساز هنوز توسط کولی های مجارستان اجرا می‌شود.در آخرین مرحله در قرن نوزدهم به چین رسید و نام یانگ چین[یانگ کین]به خود گرفت.امروزه کولی های مجارستان،رومانی و بوهمیا از این ساز با نام دالسیمر[سیمبالوم]استفاده می‌کنند و با تغییراتی که در آن ایجاد کرده اند کیفیت صدا و قدرت تکنیکی و اجرایی آن را فوق العاده گسترش داده اند و اجراهایی که با این ساز ارائه می‌نمایند تحسین و اعجاب همه را بر می‌انگیزد.

قدیمی ترین نقشی که از سنتور به دست آمده مربوط به آشوری هاست که در صف تشریفاتی به افتخار آشور بنی پال ۶۶۹ ق.م نوازنده ای آن را به گردن آویخته می‌ نوازد.رئوف یکتا یکی از علمای موسیقی ترکیه در دایره المعارف لاوینیاک،چاپ ۱۹۹۲،سنتور را متعلق به قوم یهود معرفی می‌کند.

ابوعلی سینا از سازی که دارای سیم های دست باز است صحبت میکند که منظور همان سنتور است و آن را چنگ چینی یا صنج شینی نامیده است.

شاردن سیاح فرانسوی که در زمان صفویان به ایران آمده،رواج این ساز را در ایران تایید کرده است.در کشور ترکیه نوعی سنتور وجود دارد که ۱۶۰ سیم دارد. و سیم ها در آن به دسته های پنج تایی تقسیم شده اند.

از انواع دیگر سنتور می‌توان به سنتور عراقی،سنتور مصری و سنتور تونسی که شباهت کامل به سنتور ایرانی دارد نام برد.

کورت زاکس نویسنده و محقق بزرگ موسیقی،در کتاب خود تاریخ سازهای موسیقی در مورد دالسیمر می نویسد:دالسیمر سازی ایرانی_عراقی است که نام ایرانی آن سنتیر،از اسم یونانی سالتریون گرفته شده است.سازی است به شکل ذوزنقه که هجده گروه چهارتایی سیم برنجی روی آن کشیده شده است و نوازنده با دو چوب بسیار سبک روی سیم ها ضربه وارد می‌کند.

دالسیمر به وسیله ی اعراب ،ابتدا به شمال آفریقا و از آنجا به اسپانیا برده شد.و سپس در جنوب شرقی اروپا متداول گشت‌.

اولین نشانه ی حضور این ساز در ۱۱۸۴ میلادی در کلیسای جامع سانتیاگو دیده شده ودر سال ۱۸۵۰ میلادی دالسیمر اسپانیایی در ترکیه در کنار دالسیمر ترکی که از لحاظ ساختمانی دقیقا مشابه نوع اروپایی آن است و مستقیما از ایران آمده دیده شده است.

برای اموزش سنتور

میتوانید اقدام به ثبت نام کنید

موسیقی کلاسیک ایرانی همچون درختی است که ریشه ی آن را سابقه کهن این موسیقی تشکیل می‌دهد. 

تنه اصلی این موسیقی ردیف،یا به عبارت دقیق تر،مجموع ردیف های سازی و آوازی است.

از این تنه هفت شاخه ی اصلی منشعب می شوند که هفت دستگاه موسیقی ایرانی را تشکیل می دهند.این هفت دستگاه عبارتند از:شور،نوا،سه گاه،چهارگاه،همایون،ماهور و راست پنجگاه.

از شاخه ی شور چهار شاخه ی کوچک تر منشعب می‌شوند که آوازهای این دستگاه را تشکیل می دهند.این آواز ها عبارتند از:ابوعطا،بیات ترک،افشاری و دشتی.

از شاخه ی همایون یک شاخه ی کوچکتر منشعب می شود که آواز بیات اصفهان است.

هر کدام از این دوازده شاخه گوشه های مختلفی را در خود جا داده اند.برخی از این گوشه ها گوشه های با مد معین اند و برخی گوشه ها با مد غیر معین.در ضمن هر دستگاه یا آواز یک مقام اصلی دارد که به آن مقام مادر می گویند.این مقام در درآمد دستگاه ها معرفی می شود که محل رجوع همه ی گوشه هاست و باعث یکپارچگی دستگاه یا آواز می شود.

مقام مادر و مقام های گوشه های با مد معین این گونه به وجود می آیند:

همه ی آن ها نغمه هایی از گام بالقوه ی موسیقی ایرانی(که در آن همه ی نغمه های مورد استفاده در موسیقی ایرانی وجود دارند)را مورد استفاده قرار می دهند و آن ها را در یک یا دودانگ می گنجاندن و بر بعضی نغمه ها یا درجه ها تایید می‌کنند.(این درجه ها را شاهد،خاتمه،متغیر،ایست و آغاز می نامند)و همچنین سرمشق های لحنی خاص خود را به وجود می آورند.

به این ترتیب درخت موسیقی ایرانی،با ریشه ی کهن آن و با تنه ی ردیف،شاخه های اصلی دستگاه ها،شاخه های فرعی آواز ها و شاخه های نازک گوشه ها شکل می گیرد.برگ ها و میوه های این درخت قطعات موسیقی هستند که توسط موسیقی دانان مختلف ساخته یا به صورت بداهه اجرا می شوند.این برگ ها و میوه ها از همان شیره ای تغذیه می‌کنند که در درون تنه و شاخه ها جریان دارد.

به عبارت دیگر،ردیف دستگاه ها و آواز هامنبع تغذیه و سرچشمه ی اصلی قطعاتی است که توسط موسیقی دانان آفریده میشوند.

بهترین استاد سنتور در اصفهان