زیر سازی راه در تهران

اسفالت و ایزوگام دو ماده پرکاربرد در ساخت‌وساز هستند.اسفالت عمدتاً برای پوشش‌ دادن خیابان‌ها،جاده‌ها و پارکینگ‌ها استفاده می‌شود و از ترکیب قیر،ماسه و شن ساخته می‌شود.

این ماده مقاومت بالایی در برابر فشار و ترافیک دارد.از طرفی،ایزوگام برای عایق‌کاری سطوحی مانند سقف‌ها و دیوارها در برابر رطوبت کاربرد دارد و از قیر و مواد پلیمر تشکیل می‌شود.ایزوگام مقاومت بالایی در برابر نفوذ آب دارد و عمر طولانی‌تری را ارائه می‌دهد.در مجموع،اسفالت برای سطوح تردد و ایزوگام برای عایق‌بندی مناسب است.

آسفالت رویه (توپکا)
آسفالت رویه آخرین قشر بتن آسفالتی است که در تماس مستقیم با بارهای وارده از ترافیک و عوامل جوی محیط قرار می‌گیرد.آسفالت رویه طوری طراحی و اجرا می‌گردد که تحمل بارهای وارده را داشته و در مقابل اثرات سوء آب،یخبندان و تغییرات درجه حرارت،مقاومت کرده و دوام آورد.

آسفالت آستر (بیندر)
این قشر بتن آسفالتی،بین قشر رویه و قشر اساس قیری و در صورت عدم وجود قشر اساس قیری،بین قشر رویه و قشر اساس سنگ شکسته قرار می‌گیرد و تا حدود ۰/۲۵ میلی‌متر اندازه اجزای تشکیل دهنده می‌رسد.

اساس قیری
این قشر به عنوان اولین قشر روسازی بتن آسفالتی می‌تواند مستقیماً روی قشر زیراساس یا اساس قرار گیرد.اساس قیری دارای دانه بندی درشت تر و مقدار قیر آن کمتر از آسفالت آستر و رویه می‌باشد.

ماسه آسفالت
ماسه آسفالت از اختلاط ماسه شکسته یا ماسه طبیعی شسته یا مخلوطی از این دو با قیر تهیه می‌گردد.ماسه آسفالت را می‌توان در قشرهای به ضخامت حداقل ۱۵ میلی‌متر و بیشتر پخش و اجرا کرد.از ماسه آسفالت به عنوان قشر تسطیح آسفالت‌های قدیمی (قبل از روکش) نیز استفاده می‌شود.

آسفالت متخلخل
این آسفالت از اختلاط قیر خالص اصلاح شده با مصالح سنگی صد در صد شکسته دارای دانه بندی باز در کارخانه آسفالت گرم تهیه و با ضخامت حدود ۲۵ تا ۴۰ میلی‌متر اجرا می‌شود.فضای خالی این آسفالت گرم بعد از کوبیده شدن در سطح راه، حدود ۲۰ درصد است.این قشر، جزء سیستم روسازی محسوب نمی‌شود و نمی‌توان از آن به عنوان قشر جایگزین رویه اصلی استفاده کرد.

پخش قیر در راه‌های خاکی،شنی،آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن،یا قیرپاشی بدون سنگدانه یا استفاده از مخلوط‌های آسفالتی پیش ساخته از نوع دوغاب قیری (اسلاری سیل) یا میکروسرفیسینگ آسفالت حفاظتی نامیده می‌شود.

ضخامت این نوع رویه سازی (میکروسرفیسینگ)،حداکثر ۱۲ میلی‌متر در ۲ لایه است که جزء سازه باربر روسازی راه محسوب نمی‌شود و عملکرد سازه‌ای ندارد.در آسفالتهای حفاظتی از قیرهای محلول،قیرابه‌ها یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده می‌شود.

آسفالت‌های حفاظتی به شرح زیر تقسیم‌بندی می‌شود و هر یک به منظور خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد: [نیازمند منبع]
سطحی یک یا چند لایه‌ای یا چیپ سیلینگ
2سیلکوت‌ها یا اندودهای آب‌بند
3مخلوط‌های آسفالتی قیرابه‌ای مانند دوغاب قیری و میکروسرفیسینگ
4غبارنشانی و روغن پاشی راه (جلوگیری از گردوغبار و تثبیت راه‌های)